Blog

In Kroniek van een erfenis – de originele debuutroman van psycholoog Ingeborg van ’t Pad Bosch (1971) – krijgt de lezer een fictief historisch getint verhaal voorgeschoteld. Het boek is evenwel gebaseerd op echte personen. In haar dankwoord vermeldt de auteur dat er ook wel wat autobiografische elementen terug te vinden zijn.

Het verhaal gaat van start aan het eind van de negentiende eeuw. De familie van Weelen verruilt Nederland voor de nieuwe wereld: het bruisende Amerika. Christiaan junior, zoon van senior die zakenman is, groeit op in de turbulente atmosfeer van New York. De jongen zal snel volwassen worden. Tot vader terug wil keren naar Nederland en zijn vrouw en zoon verplicht met hem mee te reizen. Christiaan gaat ginds verder op zoek naar zijn eigen identiteit en bevestiging van zijn seksuele geaardheid. Cupido kruist in ieder geval zijn pad. Na het overlijden van zijn vader erft hij; de werkelijke inhoud van de bizarre nalatenschap komt pas veel jaren later bovendrijven.

Kroniek van een erfenis is een diepgravende historisch getinte roman over enkele families, waarin de auteur vooral in de huid kruipt van een protagonist die worstelt met zichzelf. Krachtig geeft Ingeborg van ’t Pad Bosch het tijdsbeeld van toen weer. Dit alles mooi verpakt in een duidelijke en ontvankelijke taal; nooit is die te expliciet. Toch proef je overduidelijk de emoties.
Zeker geen boek dat je zomaar eventjes vluchtig tussendoor leest; het eist je volledige aandacht op. Tempus fugit; dit is zo ook met het verloop van het verhaal. De lezer vliegt heen en weer in de tijd, dus opletten is steeds de boodschap. De belangrijkste personages zijn neergezet als echte mensen; vooral het karakter van Pé komt bijzonder sterk over.

“Het is altijd een illusie geweest. Natuurlijk moet hij zich de rest van zijn leven verstoppen. Hij kan zichzelf niet vieren. Hij wil alleen de bevestiging dat Pé hem in zijn hart draagt. Gewoon om wie hij is.”

Het centrale thema is toch wel de verstrengeling van het hoofdpersonage in een wirwar van gedachtes en gevoelens. Het moet vreselijk zijn geweest, om te leven als homoseksueel meer dan een eeuw geleden.

“Hij hunkert naar een knipoog, een aanraking, een gebaar van goedkeuring of liefde. Maar er gebeurt niets. Ze zwijgt. Hij staat toch achter zijn beslissing om mee te reizen? Alhoewel, hij heeft niets te besluiten. Dat heeft zijn vader voor hem gedaan.”

Optimaal maakt de schrijfster gebruik van haar praktische kennis en ervaring; zo voorziet ze de roman van een stevige dosis psychologische invulling. De apotheose is – in één woord – grandioos. Kroniek van een chic debuut.

WIL JE MEER RECENSIES LEZEN? KLIK DAN HIER of HIER.